Aşk-ı Elzem

Yeter canımı acıttığınız, uzak durun benden! İstemiyorum, istemiyorum, Âşık olmak istemiyorum... Değmesin artık gözlerime bir dilberin gözleri, Tutmasın kimse ellerimden, Sarmasın kollarına, Öpmesin kimse beni... Bıktım artık yalanlardan, Sahte gülüşlerden, Hissiz dokunuşlardan, Canım deyip canımı alanlardan bıktım artık. Hep hüsran hep yıkılış, Sevmenin karşılığı hain bir terk ediliş, İşte bu deyip sanıyorum diriliş; Of of hep de kaybediş hep de kaybediş. Âşık olmak istemiyorum; Vuslat hayal ederken hicrana itiliş, Her gece kâbuslarla uyanış, Teselli verir diye sigaraya uzanış, Acılara karışıp da tükeniş, tükeniş... Âşık olmak istemiyorum; Bu kaçıncı yanılış, Daha kaç defa yüreğimden vuruluş, Seni seviyorum deyip de çekip gidiliş, Sonrası kadehlerle dertleniş, dertleniş... Âşık olmak istemiyorum; Benimsin benim deyip benimseniş, Eşsiz zannettiğim muhteşem gözlere büyüleniş, Olmuyor diyerek sevdamdır erteleniş, Hep aynı son: bekleyiş, bekleyiş... Âşık olmak istemiyorum; Candan öte severken vefasızlıktan olmuyor ilerleyiş, Ne riyakârlıkmış be, bitmiyor eğleniş! Her seferinde yine aynı deliriş, Akabinde hasretinden hep debeleniş, debeleniş... Âşık olmak istemiyorum; Gülüm dediğin bırakıp gidince kalmıyor bedende direniş, Yine aynı son, yine aynı devriliş, Tutup yakamdan başka sevdalara atılış, Bahar zannettiğim üzerime yağan kar imiş, kar imiş, İstemiyorum, istemiyorum, Âşık olmak istemiyorum...