Çocuk Milleti

Baba olmak çok zor birşey. Çocukların ikide bir ağlayıp senden birşey istiyorlar, yapıyorsun. Tatil sabahları koynuna oturup kulaklarından çeke çeke uyandırıyorlar, kızmıyorsun. Anneleri hastalandığı zaman onlara bakıyorsun, onlara Meksika yemeği bile yapıyorsun. Korktukları zaman uzay canavarı gelmiş mi, diye balkonları kontrol ediyorsun. Kızın küçük yemek yapıyor, yiyorsun. Minnacık kurabiyeler yapıyor, Çok güzel olmuş. diyorsun. Hastalandıkları zaman doktora götürüyorsun. İlaç alıyorsun. İlaç içmemek için ağlıyorlar. İlacı meyva suyuna katıp biberonla veriyorsun. Bahçenin çimlerini kesiyorsun, soğuk girmesin diye pencerelere sünger bile yapıştırıyorsun. Çocuğun bisikletten düşüp de bayılınca kucağınla doktora götürüyorsun. O, Bisikletim yolun ortasında kaldı. diye ağladığı zaman, Boş ver, ben sana yenisini alırım. diyorsun. Kızının bebeğinin bacağı çıkınca yerine takıyorsun. Ağlamasın diye tırnaklarına oje bile sürüyorsun. Bazı kere annelerinin işi olunca çocuğunun yemeğini yediriyorsun. Onlar kucağında uyuya kalıyorlar. Götürüp yatağına yatırıyorsun. Çocuklarına salıncak kuruyorsun. Masal anlatıyorsun. Para kazanıp eve yiyecek alıyorusn. Kazak, potakal, silgi, süt alıyorsun. Her şey alıyorsun. Akşamları eve gelinec çocukların kucağına geliyorlar, onları öpüyorsun, okşuyorsun. Onları hep koruyorsun, seviyorsun. Onlarda seni seviyorlar... Sonra Bursaya anneni görmeye gidiyorsun. Çocukların gece yarısı uyanıyor, seni evde görmeyince, Babam hala gelmemiş! diye ağlaşıyorlar...