İnferno

İkinci Yeni mahşerinin (kaçıncı?) atlısı İlhan Berk'in bu son yapıtında, şeyler'in (nesnelerin) ve kişi'lerin (insanların) cehennemi ve "dört kol çengi" bir resmigeçidiyle karşı karşıyayız. Hem de nasıl! Neler ve kimler yok ki bu ayinsel yazı töreninde: Her şeyden önce Gövde var, Gövdesi var şairin; biteviye anlatarak yorumladığı, adeta her türlü (yan-düz) anlamla kuşatıp deştiği, görünen bellibaşlı organlarını ayraca aldığı... Sonra günler var; günlerde şairler, ressamlar, görünümler: Rilke, Eliot, Cranach, Delvaux, Balthus, Eloğlu, Pessoa, Oktay Rifat, Breton, Rimbaud, Char, Mallarme, Ponge, De Chirico, E. E. Cummings, Joyce, Giacometti, Dino, Carver, Halikarnas Balıkçısı, Bedri Rahmi, Miller, Necatigil, Borges, Cansever, Ungaretti, Eco, Roethke, Picasso; -Aşiyan, Ortaçağ, Lizbon-, Gasset, Dos Passos, Elitis, Michaux, Haşim, Süreya, Aragon; -Galata / Pera-, Milosz, Woolf, -Kadınlar: Nefertiti, Garbo, Dietrich, Madonna- Nesneler... İlhan Berk'in "İnferno"su bir samanyolu katarı, şimdiden geçerek ışığını geleceğe, ordan da geçmişe tutuyor. (Arka Kapak)