Jı Dermanxaneya Sıruşte Zerzewaten Şifadar

Ji demên berê hetanî îro însanan nebatên sirûştê hem xwarine pê xwedî bûne, hem jî ji bo tenduristiya xwe jê îstîfade kirine. Di nav kurdan de di heqê gîha, kulîlk, pincar û zerzewatan de agahiyên nivîskî tunene. Xalidê Hekkarî, kesê yekemîn e ku di vî warî de xebateke wisa bi fêde amade kiriye. Belkî li bakurê Kurdistanê cara yekem be pirtûkek bi Kurmancî, bi zimanekî sivik û zelal, bi zimanekî rêk û pêk û li ser gîha, pincar, nebat, zerzewat û fêkîyan tê derxistin. Di pirtûkê de fayde û bikêrkatinên fêkî û nebatên xwezayî, kîjan fêkî yan hêşînahî ji bo çi baş û derman e hatiye nivîsandin. Xalidê Hekarî hem serê xwe pê re pir êşandiye û hem jî xizmetek mezin ji çand û zimanê Kurdî re kiriye. Pirtûk bi alîkarîya weşanxaneya Nûbihar hatiye weşandin. Li vir em spasîya kekê xwe Xalidê Hekarî û herweha spasîya xebatkarên Nûbiharê dikin ku ev berhema hêja diyarî Kurdan kirine. Wek hûn zanin, piranîya derman û antîbîyotîkan ji fêkî, nebat û gîhayên çolê tên çêkirin. Li gora ku Xalidê Hekarî ji me re gotiye, kesên ku vê pirtûkê bikirin û bixwînin, heta bi mirinê jî xwe nêzîkî doktor û dermanan nakin. Dîroka helbestên vê dîwanê digihêje beriya 51 salan. Şiîra yekem ya Seydayê Gurdllî, di sala 1958an e li ser vegera serokê nemir Mele Mistefa Barzanî ye ku ji Rusyayê vedigere Bexdayê. Lê rojekê dema cendirme davêjin ser male, zarokên Şeyda tiştên ku hatine nivîsandin teva davêjin tenûrê û dişewitînin. Ji wê demê tu kopya di dest de namînin. Ji ber vê sebebê, şiîra yekemîn ya vê kitêbê bi navê Gelo qe min enelheq go ye û destpêka wê jî di sala 1962an de ye