Karanlığın Günü

Güvercinler Apartıman Aydınlığına Boşluğa Karınlığa nereden sızmışlardı anlamamıştık. Nasıl oluup da buzlu camlarla kapatılmış aydınlık çatısını aşıp -aşamayıp- kurşun pembesi kısa burunlarıyla camları çıt çıtlayarak görünmez delikler açtıklarını, o görünmez deliklerden içeriye süzüldüklerini, usulca kaldırıp buzlu camı, gene usulca takıp yine apartıman Boşluğunu doldurduklarını, Aydınlığı, nasıl olup da herhangi bir katın sokağa bakan penceresini bulduklarında açık, öylesine davranıp tez, gönderdiklerini ilk öncü güvercini, Partizanı..." Bu roman, bir kadının birkaç saatini; tarihi, toprağı, sırrı biriktirmiş bir camdan, bir bellek aynasından (balkon kapısı); "eriyik-zaman" potasından aktarıyor. Karanlığın Günü, kendi ötesine gidip kendini yok eden şer mutasavvıfları, polis insanları, günün devrimcilerini; boş inançla bilimselin, groteskle düşselin; saçmanın, cinselliğin, mizahın ölümle yoğrulduğu özgün bir kurgu-dokuyucu Leyla Erbil'in "senfonik anlatımıyla" sunuyor. Bir ağıt roman.