Kum Fırtınası ve Çocuk Muhammed İkbal

Çölde kaybolan ve gizemli bir adamla tanışan, küçücük bir çocuğun hikâyesi… * * * O ışık saçan gözleri, yuvalarından çıkacak gibi olmuştu! Çünkü öfkeli bir kum fırtınası, olanca hızıyla üzerine doğru yaklaşıyordu. Korktu küçük Ayhan! Ne yapacağını bilemedi. Sanki ayakları yere çivilenmişti. Kaçmalıydı! Ama korkudan kaçamıyordu zavallı çocuk. Öfkeli fırtına, yerlerden topladığı kumları göğe doğru savurarak yaklaşıyordu. Ayhan, kendisine doğru yaklaşan fırtınanın “gözlerini” görebiliyordu. O ateş saçan gözlerini... Tam bu anda dehşete düştü ve kendine geldi sonunda! Güneşin kahkahaları, ateş gözlü fırtınanın öfkesine karışırken gerisin geri kaçmaya başladı!.. Öylesine hızlı koşuyordu ki, attığı her adımda üzerlerinden geçtiği kumlar havaya savruluyordu! Arkasına bile bakmadan koşmaya devam etti zavallı çocuk. Koştu, koştu... O öfkeli fırtınanın “ateşli ellerini” ensesinde hissediyordu! Ama asla durmadı ve koşmaya devam etti...