Önderimiz Resûlullah

Peygamber çok mübarek bir insandı, Rabbimizin kendisine verdiği birçok özellikleri vardı. Sahabeler onun abdest suyunu teberrüken içer, kendilerinde bir hatıra olması için elbisesinden veya mübarek saçlarından alıp onun yokluğunda onunla ünsiyet kurmak istiyorlardı. Onun olmadığı bir şehir anlamsızdı, Muaz bin Cebel (r.a) Yemenden döndüğünde onun yokluğuna dayanamamış ve Şama yerleşmişti. Bilal (r.a) onun vefatından dolayı sesi kesilmiş ezan okuyamaz hale gelmişti. Ömer (r.a) vefatını ilk öğrendiğinde yokluğuna yüreği dayanamamıştı. Onun yokluğunu o atmosferde ve o duygu içerisinde anlamaya yüreğimiz dayanır mı bilinmez. Ama Ömerin (r.a) gösterdiği tepki, kendilerine risaleti getiren, karanlıklardan kurtulmalarına vesile olan, risalet halkasının en şerefli Resulü Muhammed Aleyhisselamın bu beklenmedik gidişi onlarda inanılmaz etki oluşturmuştu. Çünkü insanlık tarihi bir daha onun gibi birini göremeyecek, aralarında canlı Kuranı hissedemeyecekler, yanlışlarında hemen gidecekleri bir örnekleri olamayacaktı.