Tang Hanedanlığı Çin Şiirinin Altın Çağı

Çince; biçim, ses ve anlamın birleşimi olan tek heceli bir dildir. Çince imler; uyumlu, farklı tonlar ve ritimler gerektiren kelimeleri, cümleleri ve metinleri oluşturmak için birlikte çalışırlar. Çincede şiir, güzel vakit geçirmek veya mesaj vermek için okunmak ya da şarkı halinde söylenmek içindir. Şiirlerin anlamı sadece kelimelerin anlamlarıyla değil, zaman zaman dilin müzikal güzelliği ile de aktarılmaktadır. Bu sebeple edebi eserler içerisinde şiir farklı bir konuma sahiptir. Bir deneme, hikâye ya da roman gibi değil, kafiyeli, amaç-kapsam ve olay örgüsünü belli kurallar çerçevesinde mısralarına sığdıran ve okunurken de bu anlamın vurgularla, ritimle, ses iniş çıkışları ile verilmesi gereken, edebi olduğu kadar baştan sona sanatsal da bir faaliyettir. Bu bağlamda şiir ve ses birbirini tamamlayan iki unsurdur. “Tang Hanedanlığı; Çin Şiirinin Altın Çağı”, Tang dönemi şiirini tarihsel, toplumsal ve estetik yönleriyle ele almak amacıyla hazırlanmıştır. Tang şiirinin yalnızca bir edebî tür değil, aynı zamanda kendi çağının düşünce biçimlerini, toplumsal dönüşümünü ve kültürel kimliğini yansıtan bir ifade alanı olduğu düşüncesinden hareket edilmiştir. Şiir biçimlerinin oluşumu, tematik yönelimler, şairlerin toplumsal konumları ve dönemin edebî akımları bu çerçevede incelenmektedir. Çin edebiyatı ve kültür tarihi üzerine yapılan araştırmalara katkı sunması ve Tang şiirinin çok katmanlı yapısını anlamaya yönelik yeni perspektifler kazandırması dileğiyle.